Info & Tickets

Ludwig van Beethoven was een titanische allrounder wiens erfenis de Oostenrijks-Duitse muziek in “stoute” en “brave” erfgenamen polariseerde. In het eerste kamp experimenteerden Franz Liszt en Richard Wagner met de multimediale innovaties die Beethoven geïntroduceerd had in bijvoorbeeld zijn Negende Symfonie. In het tweede kamp verdedigde Johannes Brahms een meer conformistische “Duitse” muziektraditie. Dit programma is aan muziek uit het “brave” kamp gewijd.

We beginnen bij Beethoven zelf, en wel met diens vroege muziek uit de periode voordat hij de kosmos wou herscheppen. Het anonieme Trio voor piano, viool en cello WoO 38 werd pas na Beethovens dood ontdekt, en het werd slechts geaccepteerd na identificatie door Beethovenleerlingen Ferdinand Ries en Carl Czerny. Naar de maatstaven van de late 18de eeuw is dit een weerbarstig, erg condens werk, met een opvallend klein melodisch kompas. Het stelt heerlijk hoge uitdagingen aan de uitvoerders.

Van alle Beethovenerfgenamen was Brahms degene die het moeilijkst met die nalatenschap om kon: het duurde even voordat Brahms zijn eigen stem vond, maar toen dat eenmaal het geval was werd hij een nieuw referentiepunt voor Romantisch componeren. Van Brahms’ vier late kamerwerken voor klarinet is het Trio op. 114 het eerste, maar ook het minst gespeelde, want het stuk gaat gebukt onder vooroordelen: zo zou Brahms het klarinetmedium (nog) niet perfect beheersen. Wij tonen u graag dat die vooroordelen ongegrond zijn, en dat Brahms’ sombere, introspectieve idioom met toetsen van nostalgie een uitgerijpt eerbetoon vormt voor de Romantiek, die in 1891 aan het uitdoven was.

Het Mozart Adagio voor klarinet, cello en piano (2017) van de Estse componist Arvo Pärt, tenslotte, tilt de erfenis van Beethoven naar de eigen tijd. Dit trio citeert nagenoeg letterlijk het volledige middendeel van Mozarts Pianosonate KV 280. Dat is op zichzelf al ongewoon somber en exhibitionistisch voor pre-Romantische muziek, maar Pärts ingenieuze recyclage – de interpolatie van extra noten, en de uitvergroting van de dissonantie die Mozart nog spaarzaam gebruikt – maken van het stuk een aangrijpend Requiem voor een overleden vriend van de componist.

Programma

Trio op. 38 | L. von Beethoven Trio in la mineur  opus 114 | J. Brahms “Mozart Adagio” | A. Pärt

Info & Tickets